Bodie en door naar Bishop

Eerst rijden we vandaag naar de ghost town Bodie. We missen vanuit Lee Vinning de 167 en bereiken Bodie via de iets betere maar ook grotendeels onverharde 270.
M. Vraagt zich af waar hij nu weer naar toegestuurd wordt.
Bij de ingang komen we twee beteuterde Duiters tegen die het gehele stuk op de mountainbike hebben afgelegd. Ze komen het park niet in omdat ze te weinig contant geld bij zich hebben, een creditcard word niet geaccepteerd. De ranger zegt er echt niets aan te kunnen doen en wij geven ze tot hun verbazing de ontbrekende $ 10. Buren zijn er tenslotte om elkaar te helpen. Het zou toch te gek zijn als je twee uur fiets over een zanderig weg en niet naar binnen kan.
Om 10 uur vertelt een ranger van het park iets over de historie van het stadje en vervolgens lopen we zelf nog door het park. Als we teruglopen naar de parkeerplaats is die inmiddels helemaal volgelopen. Er zijn dus meer mensen die deze onverharde weg afrijden :).
Door alles wat ik gelezen had en de verhalen is Bodie ons wat tegen gevallen. Waarschijnlijk komt dit ook omdat we enige jaren geleden erg onder de indruk waren van Theresienstadt (Terezin) in Tjechie waar de historie veel indrukwekkender is.

Via de 167 rijden we met uitzicht op de andere zijde van Mono Lake terug naar Lee Vinning.

In Mammoth Lakes lunchen we of misschien moet ik zeggen dineren we met een iets te grote borrito. Ongelofelijk dat er mensen zijn die deze hoeveelheden op kunnen eten.
Ik ben blij dat ik op het laatste moment de twee nachten hotel in Mammoth Lake nog heb weten te wisselen voor Lee Vinning en Bishop want dit is een echte wintersport plaats.

Tijdig komen we in Bishop aan waar we nadat we hebben ingecheckt de hoeveelheid water en ander drinken weer op pijl brengen.
Morgen op naar Death Valley. M. is zich ondertussen ook gaan inlezen en houd vooral de hoogtes in de gaten. Ik ben benieuwd.

Car